تأثیر استفاده از واکسن‌ها و داروهای ضد کوکسیدیوزبر ضایعات روده‌ای و برخی از پارامترهای بیوشیمیایی سرم در جوجه‌های گوشتی در آلودگی تجربی به کوکسیدیوز ‌

کوکسیدیوز مهمترین بیماری انگلی در طیور می‌باشد. از آنجایی که استفاده از داروهای ضد کوکسیدیایی یا واکسیناسیون به عنوان متداول‌ترین روش‌های پیشگیری از این بیماری مورد توجه می‌باشند، به منظور مقایسه تأثیر این روش‌ها در پیشگیری از بیماری، آزمایشی تجربی انجام شد. در این بررسی تعداد 960 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه از سویه تجاری Ross بطور تصادفی به هشت گروه آزمایشی مساوی تقسیم شده و در طول دوره آزمایش با جیره غذایی با فرمول یکسان تغذیه شد. به جیره غذایی دو گروه آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دو داروی سالینومایسین و دیکلازوریل اضافه گردید. جوجه‌های گروه‌های پنجم تا هشتم در سن پنج روزگی به ترتیب چهار واکسن Livacox Q، 5 Paracox، Livacox T و Iracox را همراه با آب آشامیدنی دریافت نمودند. جوجه‌های تمام گروه‌های آزمایشی به غیر از گروه اول ‌، در سن 26 روزگی و از راه دهانی با سوسپانسیون حاوی مخلوطی از چهارگونه ایمریای‌ ‌ماکیان آلوده شدند. از سن 28 روزگی، در هر هفته از تعداد 15 جوجه از هر گروه، نمونه خون تهیه و میزان بتاکاروتن، گلوبولین، آلبومین، نسبت آلبومین به گلوبولین، ویتامین‌A ، بتاکاروتن و پروتئین تام در سرم اندازه گیری گردید. یک هفته پس از ایجاد آلودگی تجربی، از هر گروه تعداد 6 قطعه جوجه انتخاب و شدت جراحات روده‌ای در آنها بررسی گردید. نتایج حاصل نشان دادند بیشترین مقدار ویتامین A در سرم مربوط به گروه‌های دریافت کننده دارو بوده، در گروه‌های دریافت کننده واکسن، میزان ویتامین A کمتر از گروه شاهد منفی (غیرآلوده) و گروه‌های دریافت کننده دارو بوده است. میزان بتاکاروتن سرم در گروه شاهد منفی بالاتر از گروه‌های آلوده شده بوده است. در مورد سایر پارامترهای بیوشیمیایی سرم اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده نگردید. با توجه به بررسی انجام گرفته می‌توان نتیجه گرفت که مقادیر ویتامین A و بتاکاروتن می‌توانند به عنوان مهمترین پارامترهای بیوشیمیایی سرم در جوجه‌های گوشتی مبتلا به کوکسیدیوز مورد توجه قرار گیرند.